75 jaar VN in 75 Verhalen: Marcel de Haas
Marcel de Haas (1966), afdelingsleider en docent aan het Alfrink College in Zoetermeer, startte in 2005 de Model United Nations Alfrink (MUNA); een variant op de al bestaande MUN-conferenties. Inmiddels komen jaarlijks 300 afgevaardigden uit binnen- en buitenland samen.
De Model United Nations-conferenties (MUN) worden al sinds de jaren twintig van de vorige eeuw in verschillende vormen georganiseerd. Hierbij komen scholieren uit verschillende landen samen om te debatteren over mondiale problemen zoals armoede, schendingen van mensenrechten en klimaatverandering.
MUN conferenties zijn, anders dan bij bijvoorbeeld het programma van de VN Jongerenvertegenwoordigers, een nabootsing. Leerlingen doen mee aan het rollenspel, waarbij ze een land vertegenwoordigen, en optreden als diplomaat of medewerker van een NGO. Leerlingen verdiepen zich zo in internationale vraagstukken en ontwikkelen vaardigheden op het gebied van debatteren, kritisch denken en onderhandelen. Veel medewerkers van de VN hebben tijdens hun schooltijd geparticipeerd in Model UN- activiteiten.
“Het zijn de ontmoetingen met de sprekers die impact hebben”
“De MUN is een prachtig project, maar ik wilde graag meer aandacht voor de mensen over wie wordt gesproken.” Het verschil met de MUNA is, dat deze is gekoppeld aan een goed doel, en dat er contact is met lokale mensen die zich daarvoor inzetten. Deelnemers zijn behalve diplomaat dus directe betrokkenen”. Ook zijn er gastsprekers die vaak heftige dingen hebben meegemaakt. “Het zijn met name deze ontmoetingen die impact hebben”, zegt hij. “Als je mét hen praat in plaats van óver hen, gaan de problemen leven. Zij geven armoede- of vluchtelingenproblematiek een gezicht.”
“Zij geven armoede- of vluchtelingenproblematiek een gezicht”
De Haas’ sociale betrokkenheid begint al jong. Thuis wordt veel gediscussieerd over maatschappelijke vraagstukken. Als hij iets ouder is, ziet hij op het station van Den Haag mensen van Amnesty International met brandende kaarsjes een solidarity-walk lopen. “Dat maakte veel indruk. Ik dacht: al dat praten is goed, maar ik wil ook wat doen.” Hij sloot zich aan bij een Haagse werkgroep.
Hij is er trots op dat op het Alfrink College al lang niet meer alleen gesproken wordt over de verschillende vraagstukken, maar dat leerlingen zelf ook in actie komen. “Twee bovenbouwleerlingen bijvoorbeeld maakten voor de onderbouw een serie lessen over mensenrechten, en een groep leerlingen zamelde geld in voor een kliniek voor Birmese vluchtelingen aan de Thais-Birmese grens. Soms gaan leerlingen ook na school door. Zoals een oud-leerling die langskwam om te vertellen dat hij in de sloppenwijken van Rio de Janeiro een school was begonnen voor straatkinderen.”
Er is slechts één plek op aarde waar bijna alle landen van de wereld met elkaar aan tafel zitten: de Verenigde Naties. De VN richt zich op kwesties die de grenzen van landen overstijgen of zelfs de hele wereld aangaan, zoals vrede en veiligheid, klimaatverandering, onderwijs, gezondheid, cultureel erfgoed, economische ontwikkeling, en meer. Voor velen lijkt het werk van de VN erg abstract, maar door in gesprek te gaan met reddingswerkers, vredeshandhavers, hulpverleners, diplomaten, ooggetuigen, soldaten, en anderen die betrokken zijn bij de VN, wordt duidelijk hoe belangrijk het werk van deze organisatie is. Dit is precies wat het Humanity House heeft gedaan. Helaas heeft deze organisatie zijn deuren moeten sluiten, maar Just Peace en Museon-Omniversum hebben de handen ineengeslagen om hun verhalen te bewaren. Je kunt deze verhalen nu vinden op de website van Just Peace, en een deel ervan is ook opgenomen in een tentoonstelling over de VN in Museon-Omniversum.
De 75 Jaar VN Verhalen zijn verzameld en gecureerd door Frederiek Biemans voor Humanity House.
