75 jaar VN in 75 Verhalen: Fleur Ravensbergen
Vanaf haar 25ste bemiddelt Fleur Ravensbergen (1983) als onderhandelaar bij gewapende conflicten. Ze was betrokken bij succesvolle operaties in Baskenland, Libië, Irak en Congo.
“Bij mensen die geweld plegen, probeer ik erachter te komen waarom ze doen wat ze doen”
Sinds de oprichting van de VN heeft de organisatie zich beziggehouden met conflictbemiddeling. Ook nu nog werkt de VN in verschillende delen van de wereld aan het vreedzaam oplossen van conflicten. Met duurzame vredesopbouw wil de VN de kans op een conflictspiraal verminderen.
Het is van groot belang de strijdende partijen om de tafel te krijgen, zodat onderhandelingen over vredesopbouw kunnen plaatsvinden. De VN stuurt diplomaten naar conflictgebieden om te bemiddelen, soms ondersteund door veiligheidstroepen die voorkomen dat een conflict opnieuw opleeft. Bovendien wil de VN de mogelijkheden versterken die een land of een regio heeft om zelf een conflict te hanteren. Met politieke en economische ondersteuning wordt het fundament voor een duurzame vrede in de toekomst gelegd.
Vredesopbouw en conflictbeslechting kent in de praktijk verschillende vormen. Ontwapening bijvoorbeeld, maar ook het demobiliseren van troepen, de re-integratie van oud-strijders in de naoorlogse maatschappij en het opbouwen van overheidsinstellingen en maatschappelijk instituties.
“Wat me vooral is bijgebleven is het gevoel van saamhorigheid”
“Een voor mij bepalend moment deed zich voor tijdens een intensief traject van maanden waarin ik gesprekken voerde met een rebellenleider in Centraal Afrika. Deze man leefde al jaren ondergronds toen het ons lukte om contact te leggen en hij bereid was met ons te praten over overgave. Voor mijn gevoel kwam ik steeds een stapje verder. Alles ging in het diepste geheim en er waren verschillende mensen bij betrokken, ook hoge VN-functionarissen. Op het laatste moment is het niet gelukt om tot een akkoord te komen doordat zijn tegenstanders erachter kwamen dat hij van plan was om te vertrekken zonder het ze te vertellen. Wat me vooral is bijgebleven is het gevoel van saamhorigheid. Iedereen was teleurgesteld, we hebben samen een glas whisky achterovergeslagen.
De VN was daar echt bezig met zijn kerntaak: vrede en stabiliteit een stapje dichterbij brengen. De VN staat voor gezamenlijke hoop en dat kan niet altijd worden verwezenlijkt. Het is wel heel mooi om ons daar samen voor in te zetten.
Als ik met geweldplegers praat, probeer ik erachter te komen wat hun drijfveren zijn. Ze houden zich vaak vast aan een ideologie uit angst voor iets anders. De rebellenleider die ik toen sprak, was wat ouder en milder geworden, had een ander perspectief gekregen. Daar probeerde ik op in te spelen.
Gelukkig heb ik ook vaak genoeg meegemaakt dat het gesprek wel werkt, dat geeft me genoeg brandstof om mijn werk te blijven doen. Ook nu ik zwanger ben van mijn vierde kind. Ik werk vaak in gevaarlijke gebieden, ik ben me heel bewust van de risico’s die ik loop. Maar ik heb zo’n bevoorrecht leven, ik wil me inzitten voor iets positiefs.
Er is slechts één plek op aarde waar bijna alle landen van de wereld met elkaar aan tafel zitten: de Verenigde Naties. De VN richt zich op kwesties die de grenzen van landen overstijgen of zelfs de hele wereld aangaan, zoals vrede en veiligheid, klimaatverandering, onderwijs, gezondheid, cultureel erfgoed, economische ontwikkeling, en meer. Voor velen lijkt het werk van de VN erg abstract, maar door in gesprek te gaan met reddingswerkers, vredeshandhavers, hulpverleners, diplomaten, ooggetuigen, soldaten, en anderen die betrokken zijn bij de VN, wordt duidelijk hoe belangrijk het werk van deze organisatie is. Dit is precies wat het Humanity House heeft gedaan. Helaas heeft deze organisatie zijn deuren moeten sluiten, maar Just Peace en Museon-Omniversum hebben de handen ineengeslagen om hun verhalen te bewaren. Je kunt deze verhalen nu vinden op de website van Just Peace, en een deel ervan is ook opgenomen in een tentoonstelling over de VN in Museon-Omniversum.
De 75 Jaar VN Verhalen zijn verzameld en gecureerd door Frederiek Biemans voor Humanity House.
