Hope in times of adversity
Nu we het einde van Just Peace Month naderen, kunnen we even ademhalen en nadenken over hoop. Een maand met evenementen die "Hoop in tijden van tegenspoed" vieren. Met de juiste (of misschien verkeerde) blik komt tegenspoed overal vandaan.
Maar misschien ligt de hoop niet in de situatie, maar in de manier waarop we onze ervaringen en herinneringen delen. Door verhalen te vertellen, bijvoorbeeld. Het vertellen van verhalen is eeuwenoud, en menselijke samenlevingen hebben in het algemeen de orale traditie gebruikt om zichzelf - of hoe ze over zichzelf denken - over te brengen.
Elk van deze verhalen, verteld of gehoord, is een sprank van hoop.
En tijdens Just Peace Month zijn er genoeg van deze stralen geweest. Gedeelde ervaringen. Momenten van realisatie. Kloven overbrugd. De verhalen zijn uitgewisseld tussen generaties, verschillende achtergronden en verschillende levenssituaties. Mensen zijn bij elkaar gebracht door krachtige herinneringen over hun komst naar Den Haag. Prachtige muziek, noten zwaar van melancholie, zweefden door de lucht van het Zuiderpark. Verhalen die hoop geven, hoeven niet voorgelezen te worden.
Een thema dat in alle evenementen en activiteiten naar voren komt, is dat mensen hun verhalen willen delen. Jong, oud, uit Den Haag, of van buiten Den Haag, verhalen hebben de maand doortrokken.
Tijdens de openingsmanifestatie, in het Zuiderparktheater, bracht Haags Verhaal een keur aan vertellers op de been. Een van hen, een vriendelijke man met grijzend haar, sprak de groep toe over zijn jeugd in de stad. Maar hij sprak niet echt tot de groep. Hij sprak tot een jongetje op de eerste rij - misschien zag hij een glimp van zichzelf in het kind. De jongen, van zijn kant, was volledig in ontzag door het verhaal dat werd verteld.
Deze overdracht van hoe wij onszelf zien, door het vertellen van verhalen, is de overdracht van hoop. Door onze herinneringen en persoonlijke ideeën te delen, wisselen we ideeën van hoop uit. Verhalen vertellen is dus niets minder dan delen van onszelf: en een deel van je karakter met iemand delen is een hoopvolle daad.
Een verhaal moet gedeeld worden: anders is het gewoon iemand die hardop praat tegen een lege kamer. Elk gedeeld verhaal - en elk element van onszelf dat via het vertellen van verhalen wordt doorgegeven - is op zichzelf al een stukje hoop dat wordt doorgegeven.
En in tijden van tegenspoed hebben we allemaal iets nodig dat ons hoop geeft.
